خبرگزاری ملی ایران

مادام که مدیران ارشد از اتومبیل دولتی، مدرسه خاص، امکانات بهداشتی، خانه سازمانی، وام‌های کلان و مانند اینها استفاده می‌کنند ولو اهل دریافت هیچ امتیاز غیر قانونی نباشند ادعای کاهش قدرت خرید پذیرفته نیست. مگر این که وزیر کنونی کار از هیچ یک استفاده نکند و اگر نمی‌کند چرا سنگ دیگران را به سینه می‌زند؟

شیعه، آیین مظلومیت است و منتقدان باید بدانند با این کارها تنها هم دلی ایجاد می کنند و گرنه سیاست مدار را باید نقد کرد و مرده و زنده ندارد. منتها نقد عملکرد و کارنامه و تصمیمات سیاسی یا اداری نه آن که با پتک به جان سنگ قبر شخص بیفتند و اگر شیعه بنای این گونه کارها را داشت طی قرون جنازۀ هارون الرشید در حرم امام رضا را تحمل نمی کرد. چه رسد به چهره های مشهور و محترم در جامعه.

از زمان شروع به کار دولت جدید، انتصاب‌های فامیلی، گروهی و جناحی بدون درنظرگرفتن تخصص و تجربه لازم با چنان سرعتی انجام می‌شود که گویا شعار شایسته‌سالاری و ممنوعیت فامیل‌بازی اصولگرایان در زمان انتخابات اصلا مطرح نشده است.

می‌دانید اگر سرتان درد کند و استامینوفن کدئین بخورید، به تربیت مدیران آینده نظام جمهوری‌اسلامی ایران کمک می‎کنید؟ شاید برایتان عجیب باشد که چطور خوردن قرص مسکن می‎تواند با این موضوع مرتبط باشد، برای دریافت این رابطه می‌توانید گزارش پیش‌رو را بخوانید.

سخنگوی وزارت امور خارجه کشورمان در واکنش به تحریم‌های جدید آمریکا علیه ایران با اشاره به اینکه چنین اقدامی نشان‌دهنده رفتارهای کاملاً متناقض کاخ سفید است، خاطرنشان کرد که دولت کنونی آمریکا رویکرد دولت قبلی را در قبال ایران دنبال می‌کند.

علیرضا زاکانی حکم انتصاب داماد جوان خود به سمت «مشاور و دستیار ویژه در حوزۀ هوش‌مندسازی، فناوری‌های نوین و نوآوری شهری» را به استناد مصوبۀ شمارۀ ۲۴۸۶ شورای شهر تهران (مدیریت تعارض منافع) لغو نکرده بلکه یادآور شده چون «این انتصاب به دلیل نسبت فامیلی، موجب شکل‌گیری ابهام و گلایه در برخی دل‌سوزانِ انقلاب و دل‌خوریِ مردم عزیزتر از جانم شد و می‌خواهم برای مردم نوکری کنم» حکم را ملغی می‌کنم.

توصیه به «رابطه با همۀ کشورها» برخی واکنش های انتقادی درون حوزه در پی داشته و آیت‌الله علوی گلپایگانی در تأیید او سخن گفته است.

مانور بر ماجرای ساختگی خالی بودن خزانه ، حالا به نقطه مهمی در صف‌بندی رسانه‌های نزدیک به دولت سیزدهم تبدیل شده است.

کار به جایی رسیده است که آشنایان و دوستان یک چهره سیاسی منتظر رسیدن او به قدرت هستند و حتی نامبرده را تشویق به پذیرش مسئولیت می‌کنند تا از این آرد برای خود نان درست کنند.