امروز سی و نهمین سالروز شهادت دکتر مصطفی چمران وزیر دفاع دولت موقت و فرمانده ستاد جنگ‌های نامنظم در آغاز جنگ عراق علیه ایران است. چهره ای که با گروه های مختلف سیاسی ارتباط داشت و با آغاز جنگ، همه را فروگذاشت و به جبهه ها شتافت.
از نکات قابل توجه رابطه او با مهندس بازرگان است .مصطفی چمران در سال ۱۳۳۲ وارد دانشکدۀ فنی دانشگاه تهران شد و در فضای پس از کودتای ۲۸ مرداد و طی ۴ سال تحصیل بیش از هر شخصیت دیگر تحت تأثیر استاد درس «ترمودینامیک» خود قرار گرفت که کسی نبود جز مهندس مهدی بازرگان.استاد نیز متقابلاً دانشجوی خود را بسیار دوست می‌داشت تا جایی که یک بار به او به جای ۲۰ نمرۀ ۲۲ داد!
چمران بعدتر از ایران رفت و در آمریکا تحصیل و ازدواج کرد اما بار دیگر از طریق دکتر ابراهیم یزدی با فعالان سیاسی در ایران از جمله مهندس بازرگان ارتباط برقرار کرد.
بعد از پیروزی انقلاب و تشکیل دولت موقت به ریاست مهندس بازرگان، استاد و رییس سابق دانشکدۀ فنی دانشگاه تهران در مقام نخست وزیر سراغ دانشجوی دیروز خود رفت که حالا ۴۶ ساله بود و او را به عنوان معاون نخست وزیر در طرح‌های انقلاب منصوب کرد.
چند ماه بعد و در پی خروج تیمسار ریاحی وزیر دفاع (رییس ستاد مشترک ارتش در دوران مصدق) در دولت موقت به وزارت رسید و وزیر دفاع شد.
در همین زمان شورای انقلاب تصویب کرد اعضای روحانی آن درهر یک در وزارتخانه ها مسؤولیتی را بر عهده گیرند. آیت‌الله خامنه‌ای معاون وزیر دفاع شد و هاشمی رفسنجانی به وزارت کشور رفت و دکتر باهنر به آموزش و پرورش.
در پی تصویب قانون اساسی و لزوم عضویت دو نماینده از جانب امام در شورای عالی دفاع، رهبر فقید انقلاب آیت‌الله خامنه‌ای و مصطفی چمران را به عنوان نمایندۀ خود در این شورا منصوب کردند و پس از تشکیل ستاد جنگ های نامنظم نیز این دوستی و همکاری ادامه یافت.
مصطفی چمران در دورۀ اول مجلس شورای اسلامی از جانب گروه‌های مختلف کاندیدا شد و به خاطر وقوع جنگ و حضور مستمر او روشن نشد که در اوج تنش اولین رییس جمهوری با حزب جمهوری اسلامی جانب کدام سو را دارد و از این روست که برادرش مهدی چمران می گوید در سال آخر دیگر ارتباطی با مهندس بازرگان و یاران او نداشت.
ابراهیم یزدی اما با رد این نظر گفته بود دکتر چمران دربازگشت از جبهه ها اسناد شورای مرکزی نهضت آزادی ایران را امضا کرده و تا آخر عضو هیأت امنای روزنامۀ میزان بود.
