سیاست خارجی ترکیه که تلاش‌های شکست خورده‌ای برای وارد شدن به بلوک اتحادیه اروپا را در کارنامه دارد، در سال‌های اخیر شاهد تغییرات ماهوی و چرخش عمده‌ای از غرب به شرق بوده است.
مهم‌ترین تغییرات را می‌توان در سیاست نگاه به شرق ترکیه مشاهده کرد. روابط آنکارا- واشنگتن که در پی کودتای نافرجام ۲۰۱۶ ترکیه و رد درخواست مکرر آنکارا برای استرداد «فتح الله گولن» از سران مخالف دولت ترکیه به اتهام طراحی کودتا و دستگیری کشیش آمریکایی در ترکیه، با چالش‌های جدی روبرو شد، با سیاست‌های تهدید آمیز آمریکا سبب چرخش ترکیه به شرق شد.
مانع تراشی آمریکا در مسیر قرارداد تسلیحاتی روسیه و ترکیه در سال ۲۰۱۷ و تهدیدات متعاقب اجرایی شدن این قرارداد علیه ترکیه، چشم انداز روابط دو کشور را کاملا تار کرد.
«رجب طیب اردوغان» رئیس جمهور ترکیه در واکنش به تحولات پیش آمده در روابط ترکیه و آمریکا، نزدیکی با همسایگان و همکاری با متحدان شرقی را در دستور کار خود قرار داد که در این چارچوب می‌توان به همکاری با ایران و روسیه برای ایفای نقش در سوریه و حل بحران این کشور اشاره کرد. ترکیه با وجود مواضع بعضا مخالف با روسیه به ویژه در مورد ادلب سوریه، تلاش دارد تا این روابط را تثبیت کند.
ورود مجموعه دوم قطعات سامانه دفاع هوایی اس ۴۰۰ روسیه به ترکیه در میانه مخالفت‌های آمریکا و ممانعت این کشور از تحویل جنگنده‌های اف ۳۵ خریداری شده توسط ترکیه و حذف این کشور از برنامه توسعه نسل پنجم جنگنده‌ها از یک سو و سفر اردوغان به روسیه و ابراز تمایل در مورد خرید جنگنده‌های سوخو ۳۷ از این کشور از سوی دیگر از ادامه روند جدید در سیاست خارجی ترکیه حکایت دارد.
روندی که در دراز مدت می‌تواند با برهم زدن معادلات سیاسی در منطقه نتایج قابل ملاحظه‌ای را در پی داشته باشد. به نظر می‌رسد عبور ترکیه و روسیه از بحران ادلب و منطقه امن برگ جدیدی در روابط بین المللی را رقم بزند.
