پس از سخت تر کردن تحریم‌های آمریکا علیهصادرات نفت ایران کره جنوبی احتمالاً به دنبال جایگزینی برای نفت ایران است.
کره جنوبی بزرگترین خریدار میعانات گازی، یک نوع نفت فوق سبک ایران است که پالایشگاه های آن به عنوان مواد اولیه برای تولیدات پتروشیمی خود استفاده می کنند.
شرکت اینچئون پترولیوم، هیوندای اویل بنک و هاندا توتال یک بار دیگر دنیا را به دنبال جایگزینی برای نفت ایران زیر و رو می کنند و این نفت جایگزین بدون‌شک گران تر خواهد بود.
سال گذشته کره جنوبی بیست و سه نوع مختلف میعانات گازی را از ۱۵ کشوری که می توانستند جایگزین ایران باشند، خرید و آزمایش کرد که ۹ میلیارد دلار برایش هزینه در بر داشت.
تولیدکنندگان پتروشیمی کره جنوبی میعانات گازی را از میادین گازی آفریقا و اروپا خریدند ولی یک محموله هم از تونس وارد کردند و در این بین واردات آنها از قطر، عربستان، آمریکا و استرالیا هم افزایش یافت.
پالایشگاه های کره جنوبی برای فرآوری میعانات گازی قطر و ایران طراحی شده اند چون سولفور کمی دارند و مواد زاید زیادی بر جای نمی گذارد. این درجات نفت ایران و قطر نفتای سنگین بیشتری هم تولید می کنند که یک ماده خام برای تولید مواد پتروشیمی مثل پاراکسیلن است. از این ماده در ساخت بطری های پلاستیکی استفاده می شود.
خریداران کره جنوبی میعانات گازی ایران را به قطر ترجیح می دهند چون قیمت پایین تری دارد.
کیم جا کیانگ، محقق موسسه انرژی ایکانامیکس کره گفت:« آنهایی که توانایی مالی دارند سرمایه‌گذاری می‌کنند و منبع واردات خود را تغییر می دهند ولی پالایشگاه هایی که ندارند باید به میعانات گازی قطر اکتفا کنند».
کره جنوبی خیالش در سال جاری راحت است چون از معافیت هایی که آمریکا برای خرید از ایران به این کشور داده بود حداکثر استفاده را برای واردات میعانات گازی از ایران کرده است. این معافیت ها در اول ماه می پایان می یابند.
تقاضای میعانات گازی کره جنوبی در نیمه اول سال جاری کاهش یافته چون پالایشگاه‌ها به خاطر سود پایین نفتا پالایش را کم کرده اند و شرکت هاندا توتال پالایشگاه را برای تعمیرات بسته است.
آمریکا به خاطر رشد زیاد تولید نفت سبک می تواند عرضه کننده خوبی برای کره باشد ولی کیفیت تولید نفت آن خریداران کره جنوبی را منصرف می‌کند.
ولی خریداران نگرانند که پایان معافیت های آمریکا از تحریم های ایران هزینه های تولید را برای کارخانه های پتروشیمی آنها بالا ببرد و قدرت رقابت کره جنوبی را در برابر افزایش عرضه چین پایین بیاورد.
