«یلدا قشقایی» که نوروز امسال در سریال «بر سر دوراهی» نقش مادر مریم با بازی مهراوه شریفی‌نیا را بر عهده داشت، در گفت‌وگو با خبرنگار رادیو و تلویزیون خبرگزاری فارس گفت: سریال «بر سر دوراهی» مجموعه درامی بود که خلاف پیش بینی توفیق صرف کمدی‌ها در نوروز، توانست مورد توجه واقع شود و این کلیشه را شکست. طبعاً این مسئله برای من هم به عنوان یکی از بازیگران آن جذاب بود.
وی ادامه داد: نقش اکرم در این سریال ۱۰ سال از خودم بزرگتر بود و از حیث فیزیکی و خصوصیات فردی با من تفاوت بسیاری داشت. با این وجود بر اساس بازخوردها توانستم از پس این نقش بربیایم و فکر می‌کنم اگر فرصت بیشتری از آنچه فیلمنامه در اختیارم قرار داد، به دست می‌آوردم، می‌توانستم ابعاد باورپذیری نقش را تقویت کنم. در هر حال این سریال درامی داشت که روی کاراکترهای اصلی دیگری زوم می‌کرد و نقش اکرم در همین حد دیده شده بود.
او در پاسخ به اینکه تجربه تئاتر «مثل من مثل تو» که سال گذشته به صورت تک نفره اجرا شد، چقدر در تداوم این جنس از کار در آینده موثر بوده، اظهار داشت: نمایش «مثل من مثل تو» به عنوان یک کارگردان پاسخ به دغدغه‌هایم در مورد مسائل روزمره جامعه بود که به مرور برایمان عادی می‌شود و من با ترکیب مستندم که در مورد زیرخاکی‌های قلابی است با نمایش و از طریق ارتباط گرفتن با مخاطب، تلاش کردم دوباره یادآوری شان کنم. به عنوان بازیگر هم پاسخ به نیازم برای بازی در نقش‌های متفاوت و با لهجه‌های متفاوت بود. در حال حاضر هم تدوین فیلم مستندم با دغدغه طرح مشکلات قشقایی‌های امروزی را در دست دارم که امیدوارم با اتمام این فیلم و طرح نمایشنامه‌ای که به تازگی نوشته‌ام، باز هم بتوانم این مسیر را ادامه بدهم.او درباره مشکلات مهم بازیگران زن همسن و سال خود گفت: به نظرم ما در این بازه سنی شبیه نوجوانانی هستیم که نه لباس کودکانه به دردشان می‌خورد و نه می‌توانند لباس زنانه بپوشند و اغلب لباس مناسب گیرشان نمی‌آید! برای بازیگری به سن و سال من هم اوضاع همینطوری است، یعنی نقش اول که نمی‌توانم بگیرم، چون اغلب نقش اول‌ها زیر ۳۰ سال هستند، نقش‌های مکمل هم معمولاً مادر و یا خانم‌های مسن هستند. امیدوارم در نگارش فیلم‌ها به زندگی واقعی توجه بیشتری شود که هم جوان‌ها در آن نقش مهمی دارند، هم میانسال‌ها و هم مسن‌ها.
بازیگر سریال «بازی نقاب‌ها» و فیلم‌های «صورتی» و «خیلی دور خیلی نزدیک» ادامه داد: من از ابتدا با رویای کارگردانی وارد این حرفه شدم، ولی چون تحصیلاتم فنی بود و به عنوان یک مهندس هیچ کار دیگری به جز بازیگری در این حوزه بلد نبودم، برای بازی تست دادم و کارم را به عنوان بازیگر شروع کردم. البته بعداً تحصیلاتم را در مقطع کارشناسی ارشد و در رشته ادبیات نمایشی ادامه دادم که بدون تعارف به ضررم تمام شد، چون خیلی کم کار شدم و دلیلش هم این بود که به اصطلاح اهل فن جلوی چشم نبودم! اما این شانس را داشتم که چند مجموعه مستند تلویزیونی بسازم، فیلم کوتاه بسازم، فیلمنامه بنویسم و همچنان به عنوان یک شهروند دغدغه‌مند، کارگردانی را در مدیاهای مختلف تجربه کنم و برای بازیگری‌ام هم منتظر یک فرصت خوب بمانم.
