مام جعفر صادق علیه السلام:
خداوند عز و جل به داود پیامبر – که بر پیامبر ما و خاندانش و بر او درود باد – وحی کرد:
ای داود! هرگاه بنده مؤمن من گناهی کند و سپس از آن گناه برگردد و توبه نماید و به هنگام یاد کردن از آن گناه از من شرم کند، او را بیامرزم و آن گناه را از یاد فرشتگان نگهبان اعمال ببرم و آن را به نیکی بدل کنم. و از این کار مرا با کی نیست که من مهربان‌ترین مهربانانم.
متن حدیث:
الإمامُ الصّادقُ علیه السلام:
أوحی اللّه‌ُ عز و جل إلی داودَ النَّبیِّ علی نبیّنا وآلهِ وعلَیهِ السّلامُ: یا داودُ، إنّ عَبدیَ المؤمنَ إذا أذْنَبَ ذَنبا ثُمّ رَجعَ وتابَ مِن ذلکَ الذَّنبِ واسْتَحیی مِنّی عندَ ذِکْرِهِ غَفَرْتُ لَهُ، وأنسَیْتُهُ الحَفَظَةَ وأبْدَلْتُهُ الحسَنَةَ، ولا اُبالی و أنا أرْحَمُ الرّاحِمینَ.
“بحار الأنوار، جلد ۶، صفحه ۲۸”
