بسیاری از افراد درست وقتی به لحاظ سن از یک حد مشخص عبور می کنند احساس پیری، افسردگی و عدم شادابی کرده و نسبت به جهان پیرامون خود بی تفاوت می شوند. اما این یک اشتباه بزرگ است.
فراموش کردن جهان و بی توجهی به خود و سلایق دقیقا همان ضربه بزرگی است که مغز را از وضعیت مناسب خود خارج کرده و تنزل می دهد.
لیزا فلدمن برت، استاد روانشناسی دانشگاه بوستون، به مواردی مهم مثل لزوم مطالعه، معاشرت با دوستان و همسالان و سفر برای حفظ سلول های مغز در دوران پیری تاکید کرد. وی معتقد است با حفظ سلولهای شناختی و مهارت های ارتباطی ، می توان فرد را از افسردگی و تنزل قدرت تفکر نجات داد.
وی معتقد است؛ تاکید بر مهارت های شناختی برای افراد بالای ۶۵ سال اهمیتی بسزا برخوردار است. چرا که سیگنال هایی مثبت برای ادامه حیات مغز ارسال می کنند. تنها راه حفظ مهارت های شناختی جوان، این است که خود را به طور منظم برای مبارزه با نامیدی آماده کنیم .
مواردی مثل کاهش وزن، انجام تمرینات ورزشی، سفر، یادگیری مواردی که از سنین کم علاقه داشتیم(ورزش، موسیقی، زبان جدید و …) می توانند نقشی پررنگ در کاهش سن روانی ما ایجاد کنند. این بسیار مهم است که کهنسالان بدانند قرار نیست با بالا رفتن سن از جامعه کنار گذاشته شوند.
