علیرضا سلطانی ( استاد دانشگاه) – تداوم التهابات نظامی و امنیتی در غرب آسیا، تشدید سیاست های جنگ افروزی و بی محابای اسرائیل در منطقه، گسترش عملیات نظامی و تهاجم اسرائیل به جنوب لبنان و تحرکات ایذائی دولت اسرائیل علیه ایران، محافل سیاسی، رسانه ای و استراتژیک بین المللی به تدریج در حال پیوستن به جریانی هستند که بر خلاف گذشته، دستیابی ایران به سلاح هسته ای را نه تنها بر ضد امنیت بین المللی قلمداد نمی کنند بلکه تحقق آن را برای امنیت خاورمیانه و جهان لازم و ضروری می دانند.
در یادداشتی که ۱۲ اردیبهشت ماه در روزنامه اعتماد (بازنشر در سایت خبری تحلیلی عصر ایران) با عنوان ” چرا ايران داراي سلاح هسته‌اي براي منطقه و جهان امنيت‌زا است؟” منتشر گردید، نگارنده به تفصیل در خصوص تغییر رویکردهای سیاسی و امنیتی نسبت به پیادمدهای دستیابی ایران به سلاح هسته ای در سال های اخیر و خصوصا بعد از واقعه ۷ اکتبر ۲۰۲۳ ( حمله حماس به اسرائیل و متعاقب آن حمله گسترده اسرائیل به غزه )،سخن گفته و تحلیل کرده که حساسیت های شدید امنیتی نسبت به دستیابی ایران به سلاح هسته ای تا حد زیادی کاهش یافته و چه بسا موافقان نسبت به این مهم در راستای کمک به امنیت خاورمیانه و جهان افزایش یافته است.
در فاصله نگارش آن یادداشت تا کنون، ۲ تن از برجسته ترین اندیشمندان و استراتژییست های روابط بین الملل یعنی جان مرشایمر (استاد دانشگاه شیکاگوی آمریکا و طراح نظریه رئالیسم تهاجمی در دانش روابط بین الملل) و استیفان والت (استاد دانشگاه هاروارد آمریکا و از طراحان نظریه رئالیسم تدافعی در دانش روابط بین الملل) در مواضعی جداگانه و قابل تامل نسبت به دستیابی ایران به سلاح هسته ای و پیامدهای مثبت آن مصاحبه و قلم زده اند.
موازنه هسته ای بواسطه ایران چه زمانی به طور علنی و عملی در خاورمیانه شکل می گیرد؟
