هومن سیدی کارگردان و بازیگر چند روز قبل در مصاحبهای که با هالیوود ریپورتر انجام داده، ادعا کرده است: «در دولتهای قبلی ممنوع الکار بودم. اما به نظر من رویکردی که در آن نوعی جنگ [میان کارگردانان و] دولت وجود دارد، بیمعنی و غیرضروری است.» این ادعا با واکنش اهالی سینما روبرو شد.
صفحه رسانه سینمایی سی وپنج در اینستاگرام به نقل از یک منبع آگاه اعلام کرد: «اطلاع دقیق داریم که هومن سیدی در هیچ دولتی تاکنون، هیچ گاه حتی یک ساعت ممنوعالفعالیت نبوده است.» این مقام پرسابقه پیشین سینمایی تاکید کرده است: «بالاخره باید ردی از این ممنوع الفعالیتی در کارنامه آقای سیدی مشهود باشد و او در دورهای فعالیت نداشته باشد. اما اگر یک نگاه گذرا داشته باشید، پی میبرید او مداوماً در حال کارگردانی یا بازی بوده و حتی تنفس یک ساله در کارنامه کاری او نیست.»
همشهری هم نوشت: “هومن سیدی از پرکارترین سینماگران این سالها میگوید در دولتهای قبلی ممنوعالکار بوده است. با توجه به فعالیتهای پر تعداد سیدی در یک دهه اخیر، مشخص نیست که منظور او از ممنوعالکار شدن دقیقا به چه زمانی بازمیگردد.
هومن سیدی در یک دهه اخیر فیلمهای «سیزده»(۱۳۹۱)، «اعترافات ذهن خطرناک من»(۱۳۹۳)، «خشم و هیاهو»(۱۳۹۴)، «مغزهای کوچک زنگ زده»(۱۳۹۶) و «جنگ جهانی سوم»(۱۴۰۱) را در کارنامه خود دارد. سیدی سریال «قورباغه» را نیز سال ۱۳۹۹ برای شبکه نمایش خانگی ساخت و بهعنوان بازیگر هم یکی از چهرههای پرکار این سالها بوده است.
او در این سالها با دریافت ۸ سیمرغ بلورین در مقام کارگردان و بازیگر، یکی از چهرههای مورد توجه ادوار جشنواره فجر در دولتهای احمدینژاد و روحانی محسوب میشود.
وزارت ارشاد و سازمان سینمایی دولت آقای رئیسی هم که فیلم ایشان را به عنوان نماینده ایران به اسکار فرستاده است. آخرین ساخته هومن سیدی فیلم سینمایی «جنگ جهانی سوم» است که امسال بهعنوان نماینده رسمی سینمای ایران برای رقابت در شاخه بهترین فیلم بینالمللی نود و پنجمین دوره جوایز اسکار انتخاب شده بود اما نتوانست به جمع ۱۵نامزد اولیه این شاخه راه یابد.”
پرسش از هومن سیدی این است بر چه اساسی این ادعا را انجام داده و چرا هیچ کسی از این قضیه خبر ندارد؟ حکم دادگاه یا نهاد و سازمان خاصی برای چنین اتفاقی وجود دارد؟ (مثلا در مورد جعفر پناهی حکم قضایی وجود دارد). سیدی چه زمانی ممنوع الفعالیت بوده؟ چرا خودش یا هیچ منبعی آنرا اعلام نکرده است؟
واقعیت این است که هومن سیدی یک اشتباه استراتژیک کرده است، آن هم این که در جهان امروز هر حرف و ادعایی که مطرح میشود مورد “راستی آزمایی” قرار میگیرد. جهان امروز، جهان کثرت اطلاعات و دادههاست و این اطلاعات در اختیار فقط یک منبع یا شخص خاص نیست و در کمترین زمان ممکن در اختیار همگان است و همین گونه نمیتوان مطالبی را مطرح کرد.
شاید این واکنش اهالی سینما و مخاطبان هم به این دلیل است که کسانی که به هر دلیلی واقعا ممنوع الکار بوده یا هستند متحمل بسیاری از رنجهای روحی، روانی و حتی اقتصادی و شغلی بوده و هستند. حال این که شخصی به راحتی کارکرده و چنین ادعای کند، ظلم در حق کسانی است که واقعا ممنوع الکار بودهاند.
پرسش مهمتر از هومن سیدی این است که چرا از مسئولیت و بار معنایی واژههایی که به کار برده، غافل شده است؟ آیا گفتن این حرف برای توجه فرنگیها به فیلم “جنگ جهانی سوم” و انتخاب برای اسکار بوده است؟
بهترین کار این است که هومن سیدی درباره این ممنوع الکار بودن خود به شکلی شفاف توضیح دهد و حداقل نزد افکار عمومی روشن کند مبنای حرفش کجاست در غیر این صوررت عذر خواهی کند.
یاد پایان شعر وهم سبز فروغ فرخزاد افتادم که سروده:
نگاه کن
تو هیچگاه پیش نرفتی
تو فرو رفتی.