مسی دوشنبه هفته گذشته موفق شد برای هفتمین بار برنده توپ طلا شده و رکوردی باورنکردنی را در تاریخ فوتبال دنیا به ثبت برساند.
این فوق ستاره آرژانتینی امسال موفق شد به دوری طولانی مدت این تیم از قهرمانی در کوپا آمه‌ریکا پایان داده و این جام را به ویترین افتخاراتش اضافه کند. همچنین جدایی او از بارسا و پیوستنش به پی اس جی نقطه عطف دیگر این بازیکن در سال ۲۰۲۱ بود.
مجله فرانس فوتبال مصاحبه مفصلی را به مناسبت فتح هفتمین توپ طلا با لیونل مسی انجام داده که در زیر می‌خوانیم.
فروتنی:« من از خانواده‌ای از طبقه کارگری آمدم. پدرم تمام روز کار می‌کرد و ما در محله‌ای معمولی زندگی می‌کردیم. اما خدا را شاکر بودیم که هرگز چیزی کم نداریم. والدین من با احترام و فروتنی با من و بقیه رفتار می‌کردند. من با این ارزش‌ها بزرگ شدم. وقتی در ۱۳ سالگی به بارسلونا رفتم، این ارزش‌ها را در لاماسیا هم یافتم.»
دلیل نپذیرفتن شماره ۱۰ نیمار در پی اس جی:« شماره ۱۰ برای او بود. من به تیم جدیدی آمدم تا کمک کنم. این برخورد بسیار خوبی از سوی او بود. من انتظارش را داشتم چون نیمار را می‌شناسم. ما در بارسلونا با هم بودیم و دوست هستیم. منصفانه‌تر این بود که شماره ۱۰ برای او بماند. به همین دلیل شماره ۳۰ را انتخاب کردم.»
تصویر دراز کشیدن او پشت دیوار دفاعی در پیروزی ۰-۲ مقابل سیتی:« در آن لحظه نیاز بود که این کار را انجام دهیم. هیچکس آنجا نبود و چون من بیرون از دیوار دفاعی قرار داشتم، این کار را کردم. این چیز عجیبی نبود. همه ما باید برای کسب نتیجه همکاری کنیم.»
وقتی به عنوان بهترین بازیکن تاریخ معرفی می‌شود چه حسی دارد:« من هرگز نگفتم که بهترین هستم و هرگز تلاشی برای تحمیل این ایده نکردم. از نظر من این که یکی از بهترین‌ها باشم کافی است. این چیزی است که هرگز تصورش را نمی‌کردم. این که بهترین باشی یا نه چیزی را تغییر نمی‌دهد. و من هرگز خواهان چنین چیزی نبودم.»
نقص هورمونی:« به یاد دارم که آزمایش‌های دو ساعته‌ای را با مادرم می‌گذارندم. وقتی فهمیدم مشکل دارم شوکه نشدم. من نمی‌دانستم دلیل این موضوع چیست. پس از آن، آنها به من توضیح دادند که باید هر روز تزریق داشته باشم: یک شب در یک پا و شب بعدی در پای دیگر. من توانستم به زندگی ادامه دهم. این اتفاق تاثیری روی زندگی حرفه‌ای من هم نداشت و توانستم کارهایی که می‌خواهم را انجام دهم. مشخصا مجبور بودم درمان را ادامه دهم. وقتی این کار را آغاز کردم به بخشی از زندگی‌ام تبدیل شد.»
ترک روساریو در سن ۱۳ سالگی:« من درمان را آغاز کردم اما هزینه آن برای خانواده‌ام خیلی زیاد بود… نیولز به ما گفت که کمک می‌کند اما پولی برای درمان به ما نداد. همه چیز پیچیده بود… سپس شرایط حضور در بارسلونا فراهم شد. به خوبی زمانی که روساریو را ترک کردیم به یاد دارم. با همسایه‌ها خداحافظی کردیم و لحظه بسیار سختی بود. هرچند، این چیزی بود که من همیشه می‌خواستم و به آن فکر می‌کردم.»
فکر بازگشت پس از آغاز نه چندان خوب در بارسلونا:« من هرگز به بازگشت فکر نکردم، هرچند سازگاری با شرایط آسان نبود. سال اول بسیار سخت گذشت. ماه اول نتوانستم بازی کنم چون مدارک انتقالم نرسیده بود. وقتی به میدان برگشتم مصدوم شدم و سه ماه غایب بودم. خانواده‌ام به دلیل شرایط سخت من از هم پاشیده بود. اما هرگز به بازگشت به آرژانتین فکر نکردم. برعکس، هرچه زمان گذشت حسم بهتر شد و بیشتر برای رسیدن به رویایم متقاعد شدم: این که یک بازیکن حرفه‌ای باشم.»
الگو بودن برای بقیه:«نمی‌دانم که آیا الگویی برای بقیه هستم یا خیر. من هرگز دوست نداشتم الگو باشم یا نصیحت کنم. من برای رویاهایم جنگیدم. در ابتدا برای این که بازیکن حرفه‌ای باشم و سپس جنگیدم تا پیشرفت کنم و هر سال به اهداف جدیدی برسم. شانس هم در این اتفاقات نقش داشت. از خدا برای تمام اتفاقاتی که سر راهم قرار داد سپاسگزارم.»
گل مقابل آلمونیا در سال ۲۰۱۱:« به ثمر رساندن این گل به صورت عادی در بازی‌های هر هفته دشوار است. این اقدامی نیست که زیاد رخ بدهد. من تمرین کردم و هر روز سعی کردم پیشرفت کنم اما این موقعیت‌ها به صورت طبیعی پیش می‌آید. من هرگز از وقتی بچه بودم سبک بازی‌ام را عوض نکردم. بعضی از واکنش‌ها به صورت ناخودآگاه است و بستگی به شرایط دارد. آن روز حس کردم که باید به آن شکل گل بزنم.»
خجالتی بودن:« رفتار من با کسانی که به آنها اعتماد دارم، دوستان و خانواده‌ام متفاوت است. شاید با بعضی از افرادی که رابطه دوری با آنها دارم خجالتی باشم و کمی زمان ببرد که بتوانم در کنارشان احساس راحتی کنم. اما با افرادی که نزدیکم هستند رفتاری طبیعی و خوب دارم و سعی می‌کنم از تمامی لحظات لذت ببرم.»
مقایسه با مارادونا:« نه، نه. صادقانه هرگز خودم را با دیه‌گو مقایسه نکردم، هرگز. من هرگز به این مقایسه‌ها توجه نمی‌کنم. بعضی انتقادات در گذشته آزارم می‌داد. من دوران بدی در تیم ملی داشتم اما دلیلش این نبود. گاهی بعضی از مسائل در انتقادها آزارم می‌دهد اما همه چیز در رختکن دفن می‌شود. همه چیز باید خصوصی باشد. صمیمت است که باعث رشد تیم می‌شود. می‌توانیم حرف‌هایی به هم بزنیم که باعث پیشرفت یکدیگر شویم. این اتفاق می‌تواند برای من و دیگر بازیکنان رخ دهد.»
آسانی هم تیمی بودن با مسی:« این سوالی است که باید از دیگران بپرسید (می‌خندد). من نمی‌دانم آسان است یا نه… کسانی که من را می‌شناسند می‌دانند چه شخصیتی دارم و کسانی که نمی‌شناسند به مرور متوجه می‌شوند. کار با بازیکنان جوان به دلیل تصوری که از من در ذهنشان دارند دشوارتر است اما زمانی که من را بشناسند آرام می‌شوند.»
آزادی عمل:« در زمین همیشه این آزادی را داشته‌ام که هرجا خواستم بروم. تمامی مربیانی که داشتم این آزادی عمل در حرکت را به من دادند تا به پست‌هایی بروم که بتوانم بیشترین ضربه را به حریف بزنم. در بیرون از زمین نیز آزادی عمل من در وقت گذراندن با خانواده، همسرم و فرزندانم و لذت بردن از حضور در کنار آنها خلاصه می‌شود. در طول این سال‌ها فشاری برای بازی کردن روی من نبوده است. تنها فشاری که حس کردم کسب نتیجه بوده است.»
گل با ضربه سر در سال ۲۰۰۹ مقابل یونایتد:« این موقعیت خاصی بود. در آن زمان چنین موقعیتی شکل گرفت. ژاوی سانتر کرد چون می‌دانست که ممکن است بتوان از ضربه سر استفاده کرد. او دیده بود که این کار را در تمرینات انجام می‌دهم و در رختکن درباره‌اش حرف زده بودیم. نه او و نه من فکر نمی‌کردیم که من بتوانم چنین گلی بزنم. این گل خاصی بود که ما دنبالش نبودیم. به صورت طبیعی پیش آمد و فوق العاده بود.»
پست فعلی:« من همیشه سعی می‌کنم فضاهایی را بسته به هر بازی پیدا کنم. حتی اگر در سمت راست بازی را شروع کنم، معمولا به مناطق میانی می‌آیم. اخیرا در مرکز زمین قرار دارم تا بازیسازی کنم و برتری عددی را ایجاد کنم که تیم بتواند مالکیت توپ را کنترل کند. احساس خوبی دارم و سعی می‌کنم از حضور در زمین لذت ببرم.»
مدت زمان حرف نزدن با بقیه پس از شکست:« حالا شرایط متفاوت است. وقتی به خانه می‌رسم فرزندانم کمک می‌کنند که شرایط را تغییر دهم. پیش از آنها وقتی با آنتونیا تنها بودم، عادت داشتم خودم را در اتاق حبس کرده و برای مدتی طولانی با کسی حرف نزنم و از اتاق خارج نشوم. وقتی جوان بودم با حس نفرت از شکست رشد کردم. همیشه می‌خواستم در همه چیز پیروز باشم. می‌خواستم هر بازی را ببرم.»
غیبت در جشن قهرمانی لیگ قهرمانان ۲۰۰۶ به دلیل حاضر نبودن در بازی:« متاسفم که این کار را کردم. متوجه نبودم چه اتفاقی رخ داده است. در آن لحظه به این که بازی نکرده بودم فکر می‌کردم. دوست داشتم در بازی حاضر باشم. تا زمان مصدومیتم در لیگ قهرمانان حضور داشتم. ناراحت بودم و عمیقا پشیمان هستم. ما در آن لیگ قهرمانان پیروز شدیم و مطمئن نبودم که این اتفاق دوباره رخ می‌دهد یا نه چون قهرمانی در این رقابت دشوار است. خوشبختانه شانس این را داشتم که از قهرمانی لذت ببرم.»
غلبه بر کریستیانو با به ثمر رساندن گل‌های بیشتر:« من همیشه می‌خواستم از خودم عبور کنم و هرگز به کاری که دیگرام انجام می‌دهند نگاه نمی‌کنم. من و کریستیانو چندین سال در یک رقابت با هم حضور داشتیم. این اتفاقی عالی بود و به ما کمک کرد که در زندگی حرفه‌ای رشد کنیم. اما بدون این که به دستاوردهای هم نگاه کنیم. من فقط می‌خواستم از خودم عبور کنم تا بهترین باشم، نه این که بهتر از دیگری باشم.»
صحبت آنری مبنی بر این که مسی انسان نیست:« من در یک رختکن با آنری حضور داشتم و توانستم جام‌های مهمی را با او فتح کنم. ما سال‌ها رابطه خوبی داشتیم و او همیشه از من تعریف می‌کرد. این فوق العاده است که کسی مثل او چنین چیزهایی درباره من بگوید. شنیدن چنین تحسین‌هایی لذتبخش است.»
دشواری مسی بودن در کارهای روزمره:« من ۳۴ سال است که مسی هستم، بنابراین به آن عادت کرده‌ام. از هر چیزی که رخ داده خوشحال و راضی هستم، هرچند باید تایید کنم که گاهی دوست داشتم مورد توجه نباشم و بدون این که مردم من را بشناسند از زندگی با خانواده‌ام لذت ببرم. من شکایتی ندارم و برعکس، این که همیشه همه تحسینم می‌کنند یا کسی درخواست عکس گرفتن با من دارد بسیار خوب است. من به این عادت کرده‌ام و برایم عادی شده است.»
منبع: ورزش ۳
