استاندار جدید مرکزی، دوشنبه، ۱۷ آبان، معارفه شد. مخلص الائمه بلافاصله پس از برگزاری مراسم، راه خود را به سمت هپکو تغییر داد و پیش از آنکه به دفترکارش را ببیند، ساعتی را در سالن‌های تولید این شرکت گذارند و با کارگران و مهندسان آن گفتگو کرد. وعده‌هایی هم داد؛ مثلا اینکه مشکلات هر استان را با توجه به اقتضائات آن استان، حل و فصل کند.
مخلص الائمه در حاشیه بازدید از هپکو به خبرنگاران گفت که حمایت از تولید نه تنها اولویت دولت، بلکه ماموریت آن است. او این مأموریت را از سوی رهبر انقلاب و رئیس جمهور عنوان کرد.
استاندار مرکزی بیان کرد: به دنبال حمایت از تولید در همه صنایع استان هستیم که هر کدام شرایط و اقتضائات خاص خودشان را دارند و باید متناسب با این شرایط، از آنان حمایت شود. البته او مساله هپکو را به طور مشخص شرح داد و گفت که این شرکت در چنبره رانت خواران واردکننده گرفتار شده و باید این مساله با کمک سازمان تعزیرات، تأمین اجتماعی، وزارت صمت و مجلس حل شود.
جان دوباره تولید در هپکو
هپکو اکنون به مراحلی از تولید رسیده است. به گفته مدیرعامل این شرکت قرارداد‌هایی با شرکت‌های خارجی و داخلی منعقد شده که برخی از آنان باید تا پایان سال تحویل شوند. روند خرید تجهیزات و مواد اولیه برای تولید این محصولات در هپکو آغاز شده، اما هنوز برای بازگشت واقعی رونق تولید به این شرکت، حمایت‌های دولتی و صنعتی نیاز است.
وحید رودبارانی، در دوره جدید در شورای اسلامی کار هپکو انتخاب شده است. او یکی از فعالان کارگری این شرکت است که در سال‌های اخیر در کنار دیگر فعالان کارگری، برای حل مشکلات هپکو چند سالی هست که فعالیت می‌کند. او حضور استاندار در هپکو، پیش از هر اقدامی را به فال نیک گرفته و می‌گوید: استاندار جدید اهل همین شهر است و با مشکلات صنایع و به ویژه هپکو به خوبی آگاه است.
هپکو هنوز در دوره نقاهت است
او شرایط امروز هپکو را توصیف می‌کند و می‌گوید: هپکو مثل بیماری است که با دستگاه زنده بوده، بهبود پیدا کرده، اما هنوز نمی‌توان رهایش کرد. می‌شود از این شرکت انتظار داشت به سوددهی برسد، اما زود است و اگر حمایت نشود، دوباره به مشکل می‌خورد.
رودبارانی می‌گوید: امروز ما با چند مشکل اساسی دست و پنجه نرم می‌کنیم که مهمترین آن واردات ماشین‌های دست دوم است که تبدیل به مساله پیچیده‌ای برای شرکت شده است.
این فعال کارگری هپکو ادامه می‌دهد: با وزارت صمت تعارف که نداریم، باید وارد کار شوند و در اجرای مصوبات این وزارتخانه سختگیری کنند. راهکار دیگر هم این است که ماشین آلات با واسطه هپکو وارد شود و خدمات پس از فروش این محصولات را ما ارائه دهیم.
واردات ماشین‌های معدنی از کانال هپکو
او به وضعیت معادن در کرمان اشاره می‌کند که تبدیل به قبرستان ماشین آلات فرسوده و دست دوم وارداتی شده اند؛ دستگاه‌هایی که بدون خدمات پس از فروش وارد کشور می‌شوند و پس از مدتی غیرقابل استفاده در گوشه‌ای نبار می‌شوند.
این عضو شورای اسلامی کار هپکو می‌گوید: این شرکت در بحث ماشین آلات راهسازی، معادن و … ریشه دار است و وقتی این دستگاه‌ها از طریق هپکو وارد شوند، خدمات پس از فروش خوبی به شرکت‌های معدنی از سوی هپکو ارائه می‌شود.
به گفته او حتی گاهی در خرید دستگاه‌های معدنی دست دوم، بحث پولشویی درمیان است. برخی از واردکنندگان می‌دانند که این دستگاه بلااستفاده است، اما برای جابه جایی پول از آن استفاده می‌کنند. درحالیکه آنان با این کار از تولید ملی جلوگیری می‌کنند.
گلایه کارگران از معادن دولتی
رودبارانی از معادن دولتی هم گلایه دارد و می‌گوید: یک معدن دولتی در هپکو ثبت سفارش نکرده است درحالیکه نهاد‌هایی مانند وزارت صمت، ایمیدرو و بسیاری دیگر از ارگان‌های دولتی می‌توانند خرید محصولات راه سازی و معدنی را از طریق هپکو انجام دهند.
او معتقد است که سهامداران به دنبال احیای هپکو نیستند. این را براساس تجربه دوره خصوصی سازی این شرکت می‌گوید و ادامه می‌دهد: تأمین اجتماعی روند مثبتی در این شرکت ایجاد کرده، اکنون تیم مدیریتی کار را دست گرفته که قبلا سال‌های زیادی در این شرکت فعالیت کرده و زیروبم شرکت را می‌شناسد. اما باوجود همه اینها، نمی‌توانیم بگوییم که هپکو به تنهایی توان ایستادن دوباره را دارد.
این فعال کارگری هپکو به حمایت مالی تأمین اجتماعی در تهاتر بدهی این شرکت اشاره می‌کند و می‌گوید: اگر تأمین اجتماعی بتواند بخش دیگری از نقدینگی مورد نیاز هپکو را تأمین کند، بسیاری از مشکلات حل خواهد شد؛ شرکتی که بیش از ۲ هزار نفر نیرو داشته، اکنون با ۷۰۰ نفر دارد کار می‌کند و برای بازگشت به ظرفیت تولید خود، نیاز به استخدام متخصص دارد.
هپکو؛ برند ملی
این فعال کارگری هپکو به فرجام برند‌هایی مانند ارج، آزمایش و نساجی مازندران اشاره می‌کند و می‌گوید: ما از طوفانی که این شرکت‌ها را به گل نشاند، عبور کرده ایم، اما هنوز به ساحل آرامش نرسیده ایم.
رودبارانی معتقد است که هپکو، برندی ملی و سرمایه‌ای ملی است؛ برند‌هایی مانند تویوتا، بی ام دبلیو و … که اکنون افتخار کشورهایشان هستند، بدون حمایت دولت هایشان به اینجا نرسیده اند.
زیرساخت‌ها و تأسیساتی در هپکو جمع آوری شده که امکان جمع کردن آن‌ها در شرکتی جدید وجود ندارد. به گفته رودبارانی در سالن‌های این شرکت حتی می‌توان هواپیما ساخت. چرا باید چنین سرمایه عظیمی از دست برود؟
