نسرین بابایی درباره این نقش و حضورش در سریال “افرا” می‌گوید: خانواده فروزش در این سریال نماد کوچکی از زندگی مردم و اجتماع است و در این سریال می‌توان سیاست‌های مورد نیاز در تربیت فرزندان و نوع ارتباط والدین با آنها را نیز مرور کرد.
* به عنوان مقدمه بحث از دو نقشِ پروین (افرا) و سودابه (در کنار پروانه‌ها) آغاز کنید.
اول این را بگویم که اصلاً قرار نبود زمانِ پخش این دو سریال با هم باشد. این اتفاق خوشایندی نیست، به هر حال وقتی که یک بازیگر در دو شبکه و فاصله‌ای کوتاه روی آنتن باشد این خوب نیست و باورپذیری را پایین می‌آورد. شنیدم که این دو کار با هم پخش می‌شوند قدری ناراحت شدم. البته که این دو کاراکتر با هم متفاوت‌اند؛ یکی سودابه زن روستایی ساده که بارِ زندگی بر دوشش است و انگار به سختی‌ها عادت کرده و از یک طرف در “افرا” پروین مادر شهری است که وقتی می‌بیند خانواده‌اش دچار خطر شدند و در شرایط بدی قرار گرفته‌اند به فکرِ راه‌حل می‌افتد و وارد حلِ مسئله می‌شود.
* کدام از این دو نقش به خود شخصیت نسرین بابایی نزدیک است؟
قطعاً پروین در سریال افرا؛ با این تفاوت که به شدت ذاتاً آدمی‌ام که سعی می‌کنم در کار کسی دخالت نکنم. وقتی در خانه مشکلی پیش می‌آید به سرعت وارد مسئله می‌شوم و قرار است نظری بدهم سعی می‌کنم بموقع باشد که آن نظر، تأثیرش را بگذارد. قطعاً سودابه سریال “در کنار پروانه‌ها” شکل و شمایلِ دیگری دارد و خیلی از من دور و عجیب و غریب است.
* دوست دارید چه نقش‌های دیگری را تجربه کنید؟
من بشدت دنبال چالشم و دوست دارم خودم را به سختی بیندازم. اصلاً آدم راحت‌طلبی نیستم و از کارهای سطحی و کلیشه‌ای خوشم نمی‌آید. قطعاً این تنوع نقش و کاراکتر در کارهای مختلف برای هر بازیگری می‌تواند جذاب باشد.
* اگر دوباره بخواهید دعوتِ سازندگان “افرا” را بپذیرید همین نقش را بازی می‌کنید یا کاراکتری دیگری هست که پروین را به آن ترجیح می‌دهید؟
همه کاراکترها جذابیت و چالش‌های خودشان را دارند؛ همه به شکل موازی با هم پیش می‌روند اما قطعاً دیگر نقش مادری با سنّ بالا را بازی نخواهم کرد. چون نمی‌خواهم بگویم بازیگرانی داشتیم با اعتماد به نفس بسیار بالا به سن و سالِ من نقش دختر جوانی را بازی کرده است؛ در همین نمایش‌خانگی سریالی بازی کرده‌اند دو رقیب عشقی هم داشته‌اند؛ به هیچ عنوان بحث این را ندارم چرا یک بازیگر ۴۵ ساله، نقش یک دختر ۲۷ ساله را بازی کند! من مادری را بازی کنم که در سن خودم یعنی ۴۰ ساله اتفاق بیفتد نه نقش یک مادر ۶۰ ساله را بازی کنم. در واقع کاراکترها در زمانه خودم باشند.
* سؤالی که از همه هنرمندان پرسیده می‌شود و نظرات جالب و قابل تأملی دارند. چرا سریال‌های قدیمی هر بار که بازپخش هم می‌شود تماشاگران زیادی دارد اما در میان سریال‌های امروز، تک و توک سریال قابل توجهی پیدا می‌شود؟
شاید به خاطر اینکه احساس می‌کنم الان مخاطب را دست کم گرفتند و یک باره کارگردان جدّی می‌گیرد و سریالی مثلِ “افرا” ساخته می‌شود. مخاطب را نباید دست کم بگیریم و به مخاطب باید احترام بگذاریم. اگر در پروسه ساخت فیلم تهیه‌کننده و کارگردان به منافع شخصی‌شان فکر کنند آن ماندگاری و نوستالژی نمی‌افتد. شاید پیش‌ترها به رضایت مخاطب بیشتر فکر می‌کردیم. خود تهیه‌کننده و کارگردان خودشان را جای مخاطب می‌گذاشتند و سریال را می‌دیدند خیلی کم‌ایرادتر بود و صداقتی در آن بود شاید این روزها کمتر باشد.
* “افرا” خیلی عجیب آنتن را ترک می‌کند؟
من از مردم دعوت می‌کنم سریالِ “افرا” را دنبال کنند قطعاً این سریال به شدت پیش‌بینی نشده تمام می‌شود.
منبع:تسنیم
