مناظره‌ای که شق القمر شد!

در پنجشنبه‌ای که رفت مناظره یا بهتر بگویم گفت‌وگویی میان حجت‌الاسلام رفیعی و سید حسن آقامیری به میزبانی حجت الاسلام سرلک برگزار شد.

این گفت‌وگو را صفحه اینستاگرام آقامیری به صورت زنده پخش کرد. این مباحثه گاهی ۵۰ هزار ببینده داشت و هیچگاه به زیر ۳۰ هزار مخاطب هم نرفت.

گفت‌وگو همیشه اتفاق خوبی است. رفیعی ابهاماتی در مورد آقامیری داشت که با حرف زدن رفع شد. منبری معروف کشور شبهه هایی که در مورد حرف‌های آقامیری که زمانی هم لباس او بود و بنا برحکم دادگاه از پوشیدن لباس روحانیت منع شد، زد وجواب شنید و قانع شد.

نکته عجیب در این میان اما ذوق ما از دیدن این گفت‌وگو بود. ذوق ما از دیدن این مناظره یعنی اوضاع خراب گفت‌وگو در جامعه ما.

آنقدر گفت‌وگو و حرف زدن در جامعه ایران غریب افتاده است که با دیدن یک مناظره اینترنتی این همه تعجب کرده‌ایم. تازه مرسوم است که روحانیت در زمان درس و در موضوعات مختلف با هم مباحثه می‌کنند.

زمانی نه چندان دور گفت‌وگو میان تفکرهای مختلف سکه رایج این کشور بود. مثلا شهید بهشتی با کیانوری از حزب توده با هم مناظره می‌کردند و تازه تلویزیون هم آن را پخش می‌کرد.

در دانشگاه‌ها تفکرات مختلف با هم حرف می‌زدند و به راحتی نظرات خود را بیان می‌کردند اما حالا مردم فکر می‌کنند چه شق‌القمری شده است به خاطر یک ماظره و گفت‌وگو!

امیدوارم گفت‌وگوهایی از این دست که پیش از آن مصطفی تاج زاده و علی‌رضا زاکانی هم آن را تجربه کرده‌ بودند، دوباره تبدیل به یک رسم در کشور شود. گفت‌وگو می‌تواند خیلی از مشکل‌ها را کم کند. خیلی از سوءتفاهم‌ها را رفع کند.

فراموش نکنیم که نام طبری اولین بار در مناظره تاج‌زاده و زاکانی مطرح شد و حالا تبدیل به یکی جنجالی‌ترین پرونده‌هایی قضایی کشور شده است.

نکته مثبت دیگر مناظره آقامیری و رفیعی به رخ کشیدن قدرت فضای مجازی بود. زمانی تنها وسیله حرف زدن با مردم صداوسیما بود. واقعا اگر جایی مناظره‌ای برگزار می‌شود و صداوسیما آن را پوشش نمی‌داد به جز روزنامه‌خوان‌ها کسی متوجه آن نمی‌شد.

حالا اما ۵۰ هزار نفر پای اینترنت می‌نشینند و حرف زدن آدم‌ها را می‌بینند. حتی برخی از برنامه‌های تلویزیون که حاشیه ساز می‌شوند وقتی صدا می‌کنند که در شبکه‌های اجتماعی مورد توجه قرار می‌گیرند.

مدیران صداوسیما فکر می‌کنند هنوز می‌توانند با نشان ندادن و سانسور جلوی دیده نشدن برخی‌ها را بگیرند اما واقعیت چیز دیگری است. امروز برای حرف زدن هیچ احتیاجی به صداوسیما نیست. آنهایی که می‌خواهند با هم گفت‌وگو کنند و نظرات خود را در اختیار مردم بگذارند منتظر صداوسیما نشینند و به راحتی از طریق شبکه‌های اجتماعی با مردم گفت‌وگو کنند.