محمدرضا سبزعلیپور اقتصاددان و رئیس مرکز تجارت جهانی ایران در میزگردی تحت عنوان “واکاوی مشکلات صنعت خودروی ایران ۱″ نسبت به آینده و بقای این صنعت در ایران ابراز نگرانی کرد و در جمع تعدادی از مدیران، کارشناسان و دانشگاهیان اظهار داشت: راجع به جایگاه و موقعیت برجستۀ سیاسی، اقتصادی، تاریخی، جغرافیایی و سوق الجیشی ایران سخن بسیار گفته ایم و همین موقعیتهای برجسته ایران موجب شده است تا توقع صاحب نظران داخلی و خارجی نسبت به توان و مدیریت اقتصادی ایران بعنوان یکی از بیست کشور برتر اقتصادی جهان بسیار بالا باشد، از همین رو همگان انتظار دارند تا اقتصاد کشورمان از تولید و تجارت گرفته تا صنعت نفت، پتروشیمی، خودروسازی، فولاد، بانکداری، توریسم، کشاورزی، صنایع دفاعی و… غیره حرفی برای گفتن در جهان داشته باشد که متأسفانه سالهای طولانی است که چنین امری محقق نشده و همگان را جهت دیدن چنین روزی در حسرت نگه داشته است!! این موضوع بسیار مبهم و سوال برانگیز است که چرا ایران به چنین دردی دچار شده و چه چیزی مانع رشد و پیشرفت کشورمان شده است؟
وی افزود: کشوری همچون ایران که اینهمه دارایی و پتانسیل دارد و روی دریایی از ثروت خوابیده است باید یکی از بهترین و قویترین اقتصادهای جهان را داشته باشد، رشد اقتصادی آن واقعاً بی نظیر و نمونه باشد، کمترین نرخ بیکاری را داشته و مردمش نیز از نظر مالی تأمین و در بالاترین سطح درآمد، معیشت و رفاه باشند، خبری هم از رکود و تورم در این کشور نباشد و صنایع آن نیز همچون ساعت بطور منظم کار کنند، ضمناً حقوق کارکنان و کارگران هم سر وقت پرداخت شود و از بحرانهای کارگری هم به دور باشد. هیچ مشکل پولی و بانکی نداشته و ذخایر ارزی آن نیز مملو از طلا و صدها میلیارد دلار و یورو پشتوانه پول ملی و اسکناسش باشد و باز هم باید صدها محاسن و برتری دیگری نسبت به سایر کشورهای جهان داشته باشد، پس چنین کشوری آنهم با این همه دارایی، دلیلی ندارد که مشکلات اقتصادی داشته و غرق در بحران باشد. پس اگر مشکلی هم وجود دارد که در کمال تأسف خیلی هم زیاد وجود دارد قطعاً مسبب مشکلات موجودِ کشورمان ” فقر و نداری و ناتوانی ایران” نیست بلکه مقصرِ اصلی عقب ماندگی، مشکلات و بحران اقتصاد ایران، وجود فرد یا افرادی هستند که باید علت و دلیل این موضوع را در جای دیگری جستجو و پیگیری کنیم و آدرس و اطلاعات درست به ملت عزیزمان بدهیم.
علیپور با طرح این سوال که چرا غالب مسئولین و دولتمردان بجای اینکه وظایف خود را بدرستی انجام دهند فقط از خود تعریف و تمجید میکنند و دائماً از وجود مشکلات حاکم بر کشور مینالند گفت: از همه جالبتر اینکه جدیداً مُد شده که دولتمردان محترم بجای انجام وظایف خود و عمل به وعده ها و تعهدات داده شده، برعکس در قامت منتقدی بزرگ ظاهر میشوند و بعنوان مدعی، همۀ تقصیرها را به گردن دیگر مسئولان و یا دیگر دستگاهها و حتی به گردن مردم میاندازند!! کشور ایران باید از همه نظر علی الخصوص از نظر اقتصادی، اجتماعی، رفاهی و معیشت مردم نمونه و زبانزد جهانیان باشد و هیچکس در کشورمان دغدغه ای در هیچ اموری نداشته باشد اما متأسفانه بواسطۀ کم کاری، سوء مدیریت و فرار از انجام وظایف قانونی، فساد و رانت خواری و باندبازی عده ای از مدیرنماهای دولتی، شرمنده و زبانزد عام و خاص میباشیم.
در ادامۀ عرائضم، جهت شفاف شدن موضوع به تعدادی از مشکلات و دست آوردهای تأسف بار دولتمردان محترم مان طی سالهای اخیر اشاره میکنم.
* خام فروشی و پیش خور کردن سرمایه ملی!!
* کاهش بیش از پیش ارزش صادرات غیرنفتی!!
* بیمار نمودن صنایع، معادن و بازرگانی کشور!!
* بروز بحران پولی و بانکی!!
* بحران ارزی وحشتناک و کاهش سرسام آور ارزش پول ملی ایران!!
* مشکلات و افت بی دلیل کشاورزی!!
* گرانی، بحران و رکود مسکن!!
* بیماری هلندی اقتصاد!!
* افت تراز مثبت تجاری و کاهش روزافزون رشد اقتصادی کشور!!
* عدم تحقق اقتصاد مقاومتی!!
* عدم استفاده از مهارتهای داخلی!!
* عدم استفاده از شرکتهای دانش بنیان و تشدید فرار مغزها!!
* افزایش زندانیان اقتصادی!!
* تلفات روز افزون تصادفات جاده ای!!
* تأخیر پی در پی شرکتهای هواپیمایی و افزایش بی ضابطه نرخ بلیط!!
* مشکلات، موانع و کمبود امکانات آموزش و پرورش در ایران!!
* ترویج بی هویتی در فرهنگ و هنر ایران!!
* بحران مالی در ورزش ایران!!
* و… صدها مورد دیگر
که اگر بخواهم تمامی مشکلات و معظلات را ذکر و به تک تک آنان بپردازم و هر مورد را بطور مجزا و کامل خدمتتان شرح دهم باید روزها و هفته ها وقت صرف نمایم و یا صدها صفحه قلم فرسایی کنم. پس جهت پرهیز از طولانی شدن سخنانم، فقط به همین چند مورد آنهم بطور فهرست وار بسنده میکنم زیرا بعنوان جزئی از کل، میتوانند بیانگر و مبین مشکلات و معضلات حاکم بر اقتصاد کشورمان باشند.
سبزعلیپور در ادامه با طرح سوال دیگری اظهار داشت: آیا موارد و دست آوردهای منفی که در بالا به آنها اشاره شد و اینهمه چراهایی که بابت ظهور مشکلات مطرح گردید پاسخ و راهکار ندارد؟ قطعاً پاسخ دارند. وقتیکه پول و ثروت و نیروهای مؤمن، متخصص و دلسوز داریم حتماً کارهای کشور بنحو مطلوب انجام شدنی است. پس اگر با وجود این همه (داشته هایمان) باز هم کارها پیش نمیرود و چرخ اقتصاد کشور لنگ میزند، قطعاً مشکل از جای دیگری است زیرا بطور قطع دلایل و موانع مشخص دیگری بر سر راه وجود دارد که سدی در برابر رشد و شکوفایی کشورمان ایجاد کرده است.
چنانچه بخواهیم خدا وکیلی و بی هیچ رو دربایستی و شفاف راجع به آنها سخن بگوئیم باید اعتراف کنیم که غالب موانع موجود بر سر راه رشد و شکوفائی اقتصاد معلول و بخاطر این است که عده ای البته نه همه، خائن و از خدا بی خبر فقط و فقط بدنبال منافع شخصی خودشان هستند نه منافع ملی. منافع شخصی خود را تا حد نابودی اقتصاد ایران دنبال میکنند و در این راستا، هر کاری که در آن منافع سرشاری برایشان داشته باشد آن را بدون فوت وقت انجام میدهند و چنانچه منافع شخصی در آن کار وجود نداشته باشد حال اگر اجرای آن کار یا آن سیاست، به سود کشور و مردم عزیزمان باشد و حتی بتواند ایران را هم به یک ابرقدرت اقتصادی در جهان مبدل کند هرگز آنرا انجام نمیدهند و در برابر اجرای آن کار دیوار بتنی بلندی ایجاد میکنند تا هرگز قابل اجرا نباشد!!. متأسفانه دلیل غالب مشکلات اقتصادی ایران و عقب ماندگیهای گذشته و بحران حال حاضر کشورمان، وجود تعدادی افراد خائن، دزد، فاسد و منفعت طلب، بانفوذ، رانت خوار و باند باز میباشد که همچون اختاپوس بر سر بخشهای مهم و کلیدی کشورمان چنبره زده، چنگ انداخته و در حال چپاول شخصی و متأسفانه بطور ریشه ای در حال بدنام کردن مدیران و مسئولان خدمتگذار و پاکدست میباشند.!!
وی تصریح کرد: یکی از بخشهایی که خون مردم عزیزمان را در شیشه کرده و با روح و روان و مال و جان ایرانیان بازی میکند خودروسازان هستند که طی سالیان متمادی با سیاستهای نادرست و عملکرد غلط مدیران شان، اشک مردم را درآورده و موجب ایجاد بحران در زندگی مردم و وارد کردن لطمه به بخشهای مختلف دیگر کشور شده اند. صریح و بی پرده و بدون مقدمه به اصل موضوع میپردازم و آن اینکه اگر نیم قرن پیش “برادران خیامی” همت نکرده بودند و شرکت “ایران ناسیونال” را تأسیس و متولد نمی نمودند امروز قطب خودروسازی ایران یعنی “ایران خودرو” را هم نداشتیم!! اگر خاطر مبارکتان باشد در دهۀ ۱۳۴۰ که ما تولید پیکان را آغاز کرده بودیم مدیران “شرکت هیوندای” کره جنوبی دیداری از خط تولید پیکان داشتند و آرزوی شان این بود که آیا میشود روزی هم کشور کره، کارخانۀ خودروسازی همچون ایران ناسیونال داشته باشد؟ یعنی نیم قرن پیش صنایع و صنعتگران ایرانی، آرزو و الگوی فعالان اقتصادی کره جنوبی بودند!!
این صاحب نظر اقتصادی در ادامه اظهار داشت: اما این در حالیست که خودروسازان محترم ما از اولین پیکانی که تولید شد تا آخرین پیکانی که دیگر برای همیشه از رده خارج گردید هیچ وقتی را صرف ارتقاء و تغییر شکل و شمایل و افزایش قدرت موتور آن نکرده و ذوق و نبوغی به خرج ندادند تا قیافۀ ظاهری پیکان را تغییر دهند و هر سال مدل جدید و طرح جدیدی از پیکان را تولید و در اختیار مردم عزیزمان قرار دهند!! طی قریب به ۵۰ سال به غیر از یکی دو سری که فقط چراغهای پیکان فرق کرد متأسفانه اولین و آخرین خودروی تولیدی پیکان هیچ فرقی با هم نداشتند و به جرأت میتوانم بگویم که روز به روز بی کیفیت تر هم شدند.!!
پس از پیکان نیز چندین مدل خودرو خارجی در ایران توسط چند خودروساز داخلی مونتاژ شده که چندان چنگی به دل نزده است. به یا دارم که پیش از انقلاب و در سالهای ۵۶ و ۵۷ برخی از بزرگان و حتی مردم عادی میگفتند که “شاهِ پدر سوخته” راه پیشرفتِ ایران را سدّ کرده و کشورمان را به یک نفت فروش و مونتاژ کار تبدیل نموده است!! خوب عزیزان من، حال که ۴۰ سال است انقلاب شده و شاه هم مرده و از بین رفته، پس چرا هنوز نفت و سایر منابع طبیعی را خام فروشی و همچنین خودرو را مونتاژ می کنیم؟ آنموقع شاه جلوی پیشرفت ایران را گرفته بود پس چرا در حال حاضر دست از خام فروشی نمی کشید و از مونتاژ خودروهای بی کیفیت و خجالت آور سی چهل سال پیش دست برنمی دارید؟!!
وی افزود: چند سال پیش خودرویی را تحت عنوان “خودروی ملی” تولید و به مردم فروختند اما امروز که قریب به دو دهه از تولید آن خودرو میگذرد نه تنها شکل و شمایل آن تفاوتی با روز اولش نکرده بلکه هر سال قطعاتش بی کیفیت تر و حتی برخی از لوازم اولیۀ آن غیب شده و تحت عنوان آپشن با اخذ مبلغی بیشتر، همان لوازم بر روی خودرو نصب میگردد!! واقعاً خجالت آور است. تنها چیزی که در صنعت خودروسازی ما نسبت به گذشته بطور چشمگیری فرق کرده و روز به روز به طرز وحشتناکی رشد کرده، قیمت خودروها بوده است!!
خودروهای پیکان و ژیان در دهۀ ۴۰ با کیفیت بالا تولید شدند و با قیمتی حدود ۱۹ هزار تومان (پیکان) و ۱۴ هزار تومان (ژیان) که بخش اعظمی از این مبلغ نیز تسهیلات بدون سود بود به مردم فروخته میشد و حتی در آنزمان به کشورهای همسایه نیز صادر میگشت!! برخی از خودروهای تولید شدۀ دهۀ ۴۰ بعد از گذشت نیم قرن، هنوز بخوبی کار میکنند اما خودروهائی که طی ۱۰ سال گذشته توسط مدیران پُر ادعای امروز تولید و با قیمت دهها و حتی صدها میلیون تومانی آنهم نقد و بعضاً با منت به مردم مظلوم ایران فروخته شده است، غالباٌ به روغن سوزی افتاده، در تعمیرگاهها جا خشک کرده و یا از رده خارج شده اند!! خنده دار و خجالت آور نیست؟!!
در کل صنعت خودروسازی امروز ما چنین روزگاری دارد و مشخصات آن عبارت است از:
* صنایعی عریض و طویل
* صنایعی بدهکار به قطعه سازان
* صنایعی دارای بدهی های سنگین معوق شده به بانکها که همین بدهی ها موجب شده تا برخی از خودروسازان در آستانۀ ورشکستگی قرار گیرند!!
* صنایعی قدیمی و به دور از تکنولوژی های روز و برتر جهان
* صنایعی بدقول و بی تعهد به وعده هایشان
* صنایعی بسیار ضعیف در ارائه خدمات پس از فروش
* صنایعی وابسته به خودروهای مدل قدیمی چین، کره، فرانسه و ژاپن …
* صنایعی با مدیرانی مرفه، نجومی بگیر و غیر پاسخگو
* صنایعی گرانفروش، فرصت طلب و برهم زنندۀ بازار
* صنایعی محتکر و دلال پرور
* صنایعی به دور از تکریم ارباب و رجوع و نا آشنا به فن مشتری مداری
* و… دهها مورد دیگر
شرکتهای خودروساز ایرانی با تهدید براینکه اگر ورشکست شویم کارگران و نیروهای متخصص زیادی بیکار خواهند شد و در نتیجه بحران کارگری به راه می افتد و با سوء استفاده از موارد اینچنینی، بقدر زیادی مورد حمایت دولت بوده و دائماً از رانت های مختلف دولتی بهره مند میشوند که متأسفانه چندان بازدهی مثبتی به جز تولید خودروی بی کیفیت و ایجاد نارضایتی بین مردم ندارند و در نهایت همچون بچه های لوس و نُنری هستند که درست تربیت و آموزش ندیده اند و فقط جیب شان پُر از پول شده و هر چه خواسته اند در اختیارشان قرار گرفته است!!
مشکلات صنعت خودروسازی ایران، حاصل خیانت و مدیریت باندی و مافیایی برخی از مدیران این صنعت میباشد!!
سوال اصلی این است که چرا تولیدات خودروسازی ۵۰ سال پیش ما ارزان و باکیفیت بود و خدمات پس از فروش مناسبی داشت و منت مردم را هم برای خرید خودروهای تولیدی اش می کشید و هیچ مشتری را نیز سر کار نمی گذاشت اما علیرغم رشد و پیشرفت شگرف و خارق العاده صنعت خودروسازی در جهان، چرا صنعت خودروسازی امروزِ ما دنده عقب زده و پسرفت کرده و به چنین وضعی درآمده است؟
این سوال تنها یک پاسخ دارد و آن این است که صنعت خودروسازی ایران دیگر دلسوز ندارد و برخی از مدیران خائن با باندبازی و تشکیل گروههای مافیایی، بر روی صنعت خودروسازی ایران سایه انداخته و این صنعت را برای منافع شخصی خود به گروگان گرفته اند و از همین رو اصلا و ابدا به فکر رشد و توسعه این صنعت نیستند و مردم را هم فقط به شکل اسکناس می بینند!!
کارخانجات خودروسازی ایران به نان دانی عده ای خاص مبدل شده است!!
عده ای منفعت طلب با لابی های خاص از طرف برخی مقامات تحت عنوان مدیران برجسته به صنعت خودروسازی کشور رخنه کرده و تنها هدفشان نیز تأمین منافع جمعی خاص و پر کردن جیب های گشاد خودشان میباشد!! در صنعت خودروسازی ایران کار بجایی رسیده که در حال حاضر برخی از مدیران برجسته و شناخته شده این صنعت، قدرت، نفوذ و جایگاه شان از دولتمردان ارشد نیز بیشتر شده و بعضاً به دولتمردان امر و نهی نیز میکنند!! دقیقاً به یاد دارم وقتیکه نمایندگان مجلس میخواستند به وزرای پیشنهادی دولت برای تصدی وزارت صمت رأی اعتماد بدهند، برخی از نمایندگان برای دادن رأی اعتماد به وزیر پیشنهادی شرط میگذاشتند و آن شرط این بود که اگر رأی اعتماد را کسب کردید و وزیر صمت شدید نباید فلان مدیر برجسته صنعت خودروسازی کشور را تغییر دهید!! پس می بینید که چقدر لابی های برخی از مدیران برجسته صنعت خودروسازی کشور قوی و در سطح بالاست و کار بجایی رسیده که آنان میتوانند وزیر را هم برکنار کنند!! آیا میدانید که مدیران صنعت خودروسازی کشور هزینه گران و بالای این لابی های وسیع و قدرتمند خود را از کجا و از جیب چه کسانی پرداخت میکنند؟ پُر واضح است که هزینه چند صد یا هزاران میلیاردی این حمایتها را باید از جیب این کشور و از جیب این ملت بپردازند. از همین رو برخی از مدیران برجسته صنعت خودروسازی کشور، کارخانجات خودروسازی ایران را به نان دانی خود مبدل کرده و درب اتاق شان هم فقط به روی دوستانشان باز میباشد و به روی دیگران بسته و شش قفله!!
برخی از مدیران خودروسازی ایران کمر به نابودی این صنعت بسته اند!!
مدیرانی که با لابی های خاص به صنعت خودروسازی کشور رخنه کرده اند، این صنعت را همانند گاو شیردهی می بینند که فقط باید شیرش را دوشید و بدون اینکه به وضع این گاو رسیدگی کنند و هر روز علوفه خوب و مکفی به گاو بدهند و محل زندگی او را تمیز و مرتب کنند، فقط و فقط شیرش را میدوشند و می نوشند و کار را تا جایی پیش میبرند که از آن گاو فربه شیرده، چیزی جز یک گاو بینوا و یک پوست و استخوان باقی نمیماند!! درست همین کار را دارند با صنعت خودروسازی انجام میدهند و بجای رسیدگی به وضع کارخانه، نوسازی سخت افزاری و نرم افزاری آن، پرداخت حقوق مکفی و به موقع کارگران و کارکنان و پایبند بودن به تعهدات خود در قبال مردم و قطعه سازان، برعکس فقط به فکر بهره برداری از کارخانجات خودروسازی میباشند و به همین دلیل روز به روز کارخانجات خودروسازی و این صنعت را ضعیف تر میکنند و با این نوع مدیریت خود، متأسفانه کمر به نابودی این صنعت بسته اند!!
نابودی صنعت خودروسازی ایران قطعی است!!
با عنایت به مطالبی که امروز در اینجا مطرح شد و باتوجه به روش مدیریت برخی از حضرات در صنعت خودروسازی کشور، در کمال تأسف باید خدمتتان عرض کنم که آینده خوبی برای این صنعت متصور نیست و حضور این مدیران در رأس صنعت خودروسازی کشور موجب خواهد شد تا روز به روز سطح کمی و کیفی خودروها کاهش، نارضایتی مردم از خودروسازان بیشتر، صادرات خودرو به پایین ترین حد، بدهی خودروسازان به بانکها، قطعه سازان و سایر طلبکاران معوق و روز به روز بیشتر، ارتباط بین المللی با خودروسازان برجسته جهان قطع و بدهی انباشته هزاران هزار میلیاردی آنان افزایش خواهد یافت!! بطوریکه اگر خودروهای ۵، ۶، ۷…. و ۱۲، ۱۳ … میلیون تومانی را بین ۵۰ تا بیش از ۱۰۰ میلیون تومان بفروشند، نه تنها شاهد رشد این صنعت نخواهیم بود بلکه باز هم مشکلات خودروسازان بیشتر خواهد شد، این سخن بدین معناست که چنانچه خودروهای ۵۰ الی ۱۰۰ میلیونی را تا ۵۰۰ میلیون تومان هم بفروشند باز هم گرهی از مشکلات این صنعت گشوده نخواهد شد و با وجود این مدیران بمرور زمان صنعت خودروسازی ایران در کمال تعجب و در برابر چشمانمان ورشکست و نابود خواهد شد!! مگر اینکه دلسوزان نظام هر چه زودتر تدبیری اندیشیده و عذر مدیران سودجو، رسوب کرده، باندباز و رانت خوار را از صنعت خودروسازی کشور خواسته و آنان را از این صنعت تسویه کرده و متقابلاً مدیران دلسوز، کارآمد، توانمند، متعهد، خوشفکر و پاکدست را در رأس صنایع خودروسازی بگمارند تا بسرعت شاهد رشد و توسعه این صنعت باشیم.
رئیس مرکز تجارت جهانی ایران در خاتمه تصریح کرد: چرا و چگونه صنایع نظامی و دفاعی کشورمان طی مدت زمان کوتاهی بطور انقلابی رشد کرده و موجب سربلندی و عزت ایران و ایرانی شده است؟ بی حاشیه عرض میکنم زیرا مدیران، محققین، دانشمندان و تمامی کارکنان صنایع دفاعی از جان شان مایه گذاشته و بدون آنکه بدنبال رانت خواری و منافع شخصی خودشان باشند بطور شبانه روزی در پی پیروزی و موفقیت در کارشان بوده اند که حاصل همین دلسوزی، تخصص، کاربلدی، تعهد اخلاقی و داشتن دید ملی همه همه به موفقیت و پیروزی در کار مبدل شده است از همین رو، روزی نیست که خبری از طریق رسانه ها در خصوص تولید تجهیزات جدید نظامی و دفاعی به گوش مان نرسد و دنیا را متحیر ننماید.!!
موفقیت در غنی سازی و بحث هسته ای، ساخت موشکهای دور بُرد پیشرفته با کلاهک های مختلف، ساخت پهباد و دست آخر نیز به پرواز درآمدن اولین جنگندۀ مافوق صوت بومی که تماماً ایرانی و تحت نام (جنگندۀ کوثر) حاصل همین تلاشها است که موجب شگفتی جهان و سربلندی ملت ایران شده که البته هر روز باید منتظر خبرهای جدیدتری از تولیدات و موفقیتهای تازۀ این عزیزان باشیم.
چطور با همدلی و پشتکار میتوانیم به موفقیتهای نظامی و دفاعی و هسته ای آنهم با آن تکنولوژی حساس و پیشرفته برسیم اما نمیتوانیم یک خودرو ملی باکیفیت بسازیم؟ واقعاً خنده دار و خجالت آور است که کشوری بتواند موشکهای پیشرفته و هواپیمای جنگی تولید و اورانیوم را هم غنی سازی کند اما نتواند خودرو سواری بسازد!! اگر مدیران شرکتهای خودروسازی ایران هم بجای دید شخصی، “دید ملی” داشته باشند و با همدلی و ارادۀ قوی در پی تولید ملی، ارتقاء کیفی و رضایت ایرانی باشند قطعاً به موفقیتهای بزرگی نائل میشوند اما متأسفانه اراده ای در آقایان مشاهده نمیشود و غالب حضرات فکر منافع خودشان هستند تا پیشبرد اهداف کشور.
از همین رو چنانچه دولت محترم با همکاری سایر قوا مدیران متخلف و فاسد خودروساز را شناسایی و آنان را در برابر دیدگان مردم مجازات و حتی متخلفین و خائنین به ایران و ایرانی را در ملاء عام شلاق بزند نه تنها سایر مدیران خلافکار حساب کار دستشان می آید بلکه بجای خودرویی همچون پراید، در آینده ای نه چندان دور “خودرو ملی” تماماً ایرانیِ باکیفیت و زیبای خودمان را با قیمتهای مناسب سوار خواهیم شد زیرا این بچه لوس و نُنر (صنعت خودروسازی کشور) برای اینکه کارهایش را درست انجام دهد احتیاج به تنبیه و شلاق دارد نه پول و لبخند و مهربانی.
قطعاً رفع مشکلات و نابسامانی های کشور و رشد و شکوفایی اقتصاد ایران در سریعترین زمان امکانپذیر است فقط کمی همت میخواهد که اگر کمی غیرت به خرج دهیم دیگر اثری از مشکلات اقتصادی و نارضایتی ها باقی نخواهد ماند، پس برای سربلندی ایران و ایرانی کمی همت کرده و از جان مایه بگذاریم. لاجرم اگر درب صنعت خودروسازی کشور به همین پاشنه بچرخد و مدیران سودجو همچنان به دوشیدن این صنعت ادامه داده و برکنار نشود، اینجانب موارد موثق و مستندی از سودجویی آنان را علنی و با ذکر نام مدیران فاسد مطرح خواهم نمود.
