اگرچه ممکن است حرکت اول را سیاسی تلقی کنید وآنرا به حساب علایق سیاسی نواصول‌گرایانی بگذارید که بلدیه را دوباره در اختیار گرفته‌اند و تا آثار و تصاویر دولت‌آبادی و شاملو و سهراب یا شفیعی کدکنی و زرین‌کوب را نبینید دل‌تان صاف و شک‌تان برطرف نشود اما تردید ندارم دربارۀ حرکت دوم کاملا هم داستان‌اید و آن هم بنرهای ستایش «زهره کودایی» دروازه‌بان تیم ملی فوتبال بانوان ایران است