خبرگزاری‌های معتبر جهان خبر پرتاب کاوشگر خورشیدی پارکر را که دیروز (۱۲ اوت ۲۰۱۸) سوار بر موشک سه مرحله‌ای “دلتا IV” از پایگاه کیپ کاناورال فلوریدای آمریکا روانه خورشید شد، با عکس‌هایی از لحظه پرتاب باشکوه این ماموریت بازتاب داده‌اند.
ماموریت این کاوشگر رسیدن به اتمسفر خورشید موسوم به تاج خورشیدی(کرونا corona) و کشف راز بادهای خورشیدی است.
شناخت بادهای خورشیدی و تاثیرات آن بر منظومه شمسی و فضاپیماها، زمینه اکتشاف بیشتر بشر در فضای عمیق را فراهم خواهد کرد.
خبرگزاری گاردین با عکسی منحصر به فرد از پرتاب پارکر نوشت: کاوشگر خورشیدی ناسا پس از یک تعویق فنی، به سمت نزدیکترین فاصله تاریخ بشر به ستاره ما حرکت کرد. این کاوشگر مستقیما به سمت تاج خورشید خواهد رفت که همان اتمسفر خارجی خورشید است.
خبرگزاری بی‌بی‌سی هم در واکنش به این پرتاب نوشت: آژانس فضایی آمریکا ماموریت خود را برای ارسال یک ماهواره به نزدیکترین فاصله ممکن به خورشید شروع کرد. این کاوشگر که پرسرعت‌ترین ساخته دست بشر است، برای کشف رازهای رفتار خورشید طراحی شده است.
پایگاه گیزمودو نیز این گونه واکنش نشان داد: کاوشگر خورشیدی پارکر از پایگاه هوایی کیپ کاناورال واقع در فلوریدای آمریکا پرتاب شد تا همزمان با سرعت ۶۹۰ هزار کیلومتر بر ساعت، تبدیل به سریع‌ترین ساخته دست بشر و اولین کاوشگری شود که به تاج خورشیدی می‌رسد.
پایگاه اسپیس با تیتر “دانشمندان برای پرتاب کاوشگر خورشیدی بالای ابرها هستند” به استقبال این خبر رفت و نوشت: کاری که دانشمندان آزمایشگاه فیزیک “جانز هاپکینز” با ساختن کاوشگر خورشیدی پارکر کردند، غیرقابل توصیف است.
یک ساعت بعد از پرتاب اولین ماموریت بشر برای لمس خورشید که موفقیت آمیز بودن آن تایید شد، جشن گرفته شد.
پایگاه گیزمگ این اتفاق را با چندین عکس از لحظات پرتاب پارکر و تصاویر گرافیکی بیان کننده ماموریت اصلی آن یادآور شد.
گیزمگ نوشت: منشا نام این کاوشگر به نویسنده مقاله‌ای در ۶۰ سال پیش که اخترفیزکدانی به نام “یوجین پارکر” است، بازمی‌گردد که در این مقاله، ماده پرسرعتی را که از مرکز منظومه شمسی ما توصیف کرده بود.
ای بی سی نیوز هم در صفحه اصلی خود نوشت: فضاپیمای ناسا در یک تلاش بی‌سابقه در تاریخ برای رسیدن به خورشید، سوار بر یک موشک به سوی این ستاره روانه شد.
کاوشگر خورشیدی پارکر مستقیما به سمت تاج خورشیدی، یعنی اتمسفر خارجی خورشید خواهد رفت که طی خورشیدگرفتگی اخیر نمایان بود.
سی تو وی نیوز نوشت: اگر همه چیز خوب پیش برود، کاوشگر خورشیدی پارکر در ماه نوامبر به تاج خورشیدی خواهد رسید و طی سالیان آتی به مرور به فاصله ۶ میلیون کیلومتری سطح خورشید خواهد رسید که توسط یک سپر حرارتی کربنی در مقابل دمای بسیار بالای آن نقطه محافظت خواهد شد.
پارکر در این ماموریت ۷ ساله که ۱٫۵ میلیارد دلار هزینه در بر دارد، مجموعا ۲۴ بار خورشید را دور خواهد زد تا از رازهای آن پرده بردارد.
در نهایت پایگاه انگجت نوشت: پرتاب کاوشگر خورشیدی پارکر پس از چند بار به تاخیر افتادن، بالاخره دیروز سوار بر یک موشک سنگین دلتا ۴ به فضا پرتاب شد و کمتر از ۲ ساعت بعد از پرتاب، سلامت محموله و در مدار قرار گرفتن آن تایید شد.
پارکر نخستین هفته خود را در فضا به تنظیم آنتن بلند خود، بخش اول آنتن الکتریکی و مغناطیس‌سنج خود می‌گذراند. در اوایل ماه سپتامبر، به مدت چهار هفته ابزار خود را آزمایش خواهد کرد تا اطمینان حاصل کند که برای ماموریت علمی آماده است.
رسیدن به خورشید، مدتی طول خواهد کشید. کاوشگر ناسا در مجموع هفت بار (از اوایل ماه اکتبر) از کنار سیاره زهره عبور خواهد کرد، زیرا از جاذبه این سیاره برای نزدیک شدن به خورشید استفاده می‌کند و اولین ملاقات خود با خورشید را در اوایل ماه نوامبر که به فاصله ۱۵ میلیون مایلی از خورشید در تاج خورشیدی خواهد رسید، خواهد داشت.
پارکر در نزدیکترین فاصله خود به ۳٫۸ میلیون مایلی (۶ میلیون کیلومتری) خورشید خواهد رسید که در آن مقطع، با سرعت ۶۹۰ هزار کیلومتر بر ساعت، به سریع‌ترین ساخته دست انسان تبدیل خواهد شد.
اولین داده‌های علمی آن نیز در ماه دسامبر به زمین مخابره خواهد شد.
این یک مأموریت خطرناک است که باید به آرامی پیش رود. پارکر به طور کامل وابسته به سپر حرارتی خود جهت زنده ماندن است. دمای “کرونا” به میلیون‌ها درجه فارنهایت می‌رسد، اما بسیار پراکنده است. حتی یک نقص کوچک در سپر حرارتی می‌تواند تجهیزات را در معرض نابودی و سوختن قرار دهد.
ناسا برای جلوگیری از این اتفاق، بر خودکارسازی پارکر تکیه کرده است.
با این حال، اگر پارکر از این قمار سربلند بیرون بیاید، این ماموریت شناخت بی‌سابقه‌ای از نحوه کار خورشید فراهم می‌کند و گرمای شدید کرونا، نیروهایی که بادهای خورشیدی را هدایت می‌کنند و ذرات پرانرژی که با بیش از نیمی از سرعت نور از خورشید شلیک می‌شوند را توضیح خواهد داد.
این یافته‌ها می‌توانند به سازمان‌های فضایی قدرت پیش‌بینی و محافظت در برابر بادهای خورشیدی که می‌تواند ماهواره‌ها و شبکه‌های برق بر روی زمین را مختل کند، می‌دهد.
