اهمیت حدیث در میان مسلمانان به این دلیل است که کلام معصوم، از منابع اصلی استنباط احکام در فقه و عقاید در علم کلام محسوب می‌شود. همچنین احادیث از منابع اولیه پژوهش‌های تاریخی است.
حدیث اول؛
امام حسن علیه السلام:
ما تَشاوَرَ قَومٌ إلاّ هُدُوا إلى رُشدِهِ.
هیچ قومى با یکدیگر مشورت نکردند مگر آن که به راه پیشرفت خود رهنمون شدند.
تحف العقول، ص ۲۳۳
حدیث دوم؛
امام حسن علیه السلام:
صاحِبِ النّاسَ مِثلَ ما تُحِبُّ أن یُصاحِبوکَ بِه.
با مردم به گونه اى رفتار کن که دوست دارى با تو آن گونه رفتار کنند.
أعلام الدّین، ص ۲۹۷
حدیث سوم؛
امام حسن علیه السلام:
إنَّ أَحسَنَ الحَسَنِ الخُلُقُ الحَسَنِ.
نیکوترین نیکو، خُلق نیکو است.
الخصال، ص ۲۹
حدیث چهارم؛
امام حسن علیه السلام:
مَن عَبَدَ اللّه َ عَبَّدَ اللّه ُ لَهُ کُلَّ شَى ء.
هر کس خدا را بندگى کند، خداوند همه چیز را بنده او گرداند.
تنبیه الخواطر، ج ۲، ص ۱۰۸
حدیث پنجم؛
امام حسن علیه السلام:
المِزاحُ یَأکُلُ الهَیبَةَ.
شوخى هیبت را مى بَرد.
بحار الأنوار، ج ۷۸، ص ۱۱۳
حدیث ششم؛
امام حسن علیه السلام:
لا یَغُشُّ العاقِلُ مَنِ استَنصَحَه.
خردمند به کسى که از او نصیحت مى خواهد، خیانت نمى کند.
همان، ص ۱۲۰
حدیث هفتم؛
امام حسن علیه السلام:
عَلَیکم بِالفِکرِ، فَإنَّهُ حَیاةُ قَلبِ البَصیرِ و مَفاتیحُ أبوابِ الحِکمَة.
بر شما باد به تفکّر، که تفکّر مایه حیات قلب شخص بصیر و کلید درِ حکمت است.
إعلام الدین، ص ۲۹۷
حدیث هشتم؛
امام حسن علیه السلام:
اَلإخاءُ الوَفاءُ فِی الشِّدَّةِ وَ الرَّخاء.
نشانه برادرى، وفادارى در سختى و آسایش است.
بحار الأنوار، ج ۷۸، ص ۱۱۴
حدیث نهم؛
امام حسن علیه السلام:
إذا سَمِعتَ أحَدا یَتَناوَلُ أعراضَ النّاسِ فَاجتَهِد أن لایَعرِفَک.
هر گاه شنیدى شخصى آبروى مردم را مى ریزد، بکوش تا تو را نشناسد.
همان، ج ۷۴، ص ۱۹۸
حدیث دهم؛
امام حسن علیه السلام:
لَیْسَتِ العِفَّةُ بِدافِعَةٍ رِزْقا وَ لاَ الْحِرْصُ بِجالِبٍ فَضْلاً فَاِنَّ الرِّزْقَمَقْسومٌ وَ اسْتِعْمالُ الْحِرْصِ اسْتِعْمالُ الْمَآثِمِ.
نه پاکدامنى، روزى را از انسان دور مى کند و نه حرص، روزى زیاد مى آورد؛ چون روزى قسمت شده است و حرص زدن باعث مبتلا شدن به گناهان مى شود.
تحف العقول، ص ۲۳۴
حدیث یازدهم؛
امام حسن علیه السلام:
الرّاغِبُ فی‌ها عَبدٌ لِمَن یَملِکُها.
دنیاخواه، بنده دنیادار است.
کنز العمّال: ج ۱۶ ص ۲۱۴ ح ۴۴۲۳۶ نقلاً عن ابن النجّار
حدیث دوازدهم؛
امام حسن علیه السلام:
تُجهَلُ النِّعَمُ ما أقامَت، فإذاوَلَّت عُرِفَ.
نعمت‌ها تا هستند ناشناخته اند و همین که رفتند [قدرشان]شناخته مى شوند.
بحار الأنوار: ۷۸ / ۱۱۵ / ۱۲
حدیث سیزدهم؛
امام حسن علیه السلام:
مَن عَدَّدَ نِعَمَهُ مَحَقَ کَرَمَه.
هر که احسان هاى خود را بر شمرد، بخشندگى خویش را از بین برده است.
بحار الأنوار: ۷۸/۱۱۳/۷
حدیث چهاردهم؛
امام حسن علیه السلام:
أسلَمُ القُلوبِ ما طَهُرَمِن الشُّبُهات.
سالم ترین دلها، دلى است که از شبهات پاک باشد.
تحف العقول: ۲۳۵
حدیث پانزدهم؛
امام حسن علیه السلام:
الغَفلَةُ تَرکُکَ المَسجِدَ، وطاعَتُکَ المُفسِد.
غفلت آن است که مسجد [رفتن براى نماز]را ترک کنى و از تبهکار فرمان برى